A listener's thoughts

Αυτές τις μέρες, στα Γυμνάσια και τα Λύκεια της χώρας μας οι μαθητές θα πάρουν τους βαθμούς του Α’ τετραμήνου. Κάποιοι θα πάρουν καλούς βαθμούς, ενώ άλλοι όχι και τόσο καλούς. Κάποιοι μπορεί να πάρουν και κάτω από τη βάση! Οι βαθμοί όμως δεν καθορίζουν τη ζωή τους, δεν τους κάνουν αξιαγάπητους ή αξιολύπητους. Μπορεί να καθρεφτίζουν όμως τη συμπεριφορά τους και την ιδιοσυγκρασία τους. Μπορεί να είναι ενδεικτικοί της σχολικής τους επίδοσης μπορεί και όχι. Αν το παιδί σας πετύχει καλούς βαθμούς, πείτε του πόσο πολύ το καμαρώνετε, αν φέρει λιγότερο καλούς βαθμούς, πείτε του και πάλι πόσο πολύ το αγαπάτε! Αν οι βαθμοί είναι πολύ χαμηλοί και δείτε το παιδί σας απογοητευμένο ρωτήστε το τι πήγε στραβά, τι θα ήθελε να ήταν διαφορετικό, τι μπορεί τα κάνει για να πετύχει αυτό που θέλει και πως μπορείτε εσείς να το βοηθήσετε. Πάλι τις προάλλες ήρθε ένας μαθητής στο γραφείο μου και μου εκμυστηρεύτηκε πως δεν μιλάει στους γονείς του γιατί του λένε πως είναι τεμπέλης και άχρηστος!!! Π

  Όταν το παιδί σας γίνει ενήλικας, κανείς δεν θα ρωτήσει: Πότε απομνημόνευσες την αλφάβητο; Πότε έμαθες να χρησιμοποιείς το γιογιό; Πότε έκανες τα πρώτα σου βήματα; Αυτό που θα έχει σημασία είναι: Η αυτοπεποίθησή τους Η προθυμία τους να μάθουν νέα πράγματα Η καλοσύνη και η ενσυναίσθησή τους Η ικανότητά τους να επιλύουν προβλήματα Η έμπνευση και η δημιουργικότητά τους Πώς υποστηρίζουμε τα παιδιά να επιτύχουν αυτά τα πράγματα; Επιτρέψτε τους να εκφραστούν ελεύθερα Ενθαρρύνετέ τα να ακολουθήσουν τα ενδιαφέροντά τους Υποστηρίξτε τα "δύσκολα" συναισθήματα και καθοδηγήστε τους Λύστε προβλήματα μαζί τους Αντιμετωπίστε τους με ευγένεια και ενσυναίσθηση Πηγή:  https://www.instagram.com/growing.wild.dandelions/ Ας σταματήσουμε να βιαζόμαστε να κατακτήσουν τα παιδιά μας αυθαίρετα ορόσημα και να εστιάσουμε στο πως να κατακτήσουν αυτοεκτίμηση και ψυχική υγεία, δείχνοντάς τους τον δρόμο και υποστηρίζοντάς τα.

Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής σου, ούτε έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙ όμως μπορώ να σ’ ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου. Δεν μπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν ή το μέλλον σου. Όμως όταν με χρειάζεσαι θα είμαι εκεί μαζί σου. Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματά σου. Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου να κρατηθείς και να μη πέσεις. Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου δεν είναι δικές μου. Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο. Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις, όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις. Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου όταν κάποιες θλίψεις σου σκίζουν την καρδιά, όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου και να μαζέψω τα κομμάτια της για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή. Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι ούτε ποιος πρέπει να γίνεις. Μόνο μπορώ να σ’ αγαπώ όπως είσαι και να είμαι φίλος σου. Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν τους

Θέλω να με ακούς χωρίς να με κρίνεις… Θέλω τη γνώμη σου χωρίς συμβουλές… Θέλω να με εμπιστεύεσαι χωρίς απαιτήσεις… Θέλω τη βοήθειά σου και όχι να αποφασίζεις για μένα… Θέλω να με προσέχεις χωρίς να με ακυρώνεις… Θέλω να με κοιτάς χωρίς να προβάλλεις τον εαυτό σου σε μένα… Θέλω να με αγκαλιάζεις χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ… Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια χωρίς να με σπρώχνεις… Θέλω να με υποστηρίζεις χωρίς να με φορτώνεσαι… Θέλω να με προστατεύεις χωρίς ψέματα… Θέλω να με πλησιάζεις χωρίς να εισβάλλεις… Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν.. Να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις… Θέλω να ξέρεις… πως σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου…ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ Από το βιβλίο « Ιστορίες να σκεφτείς » του Χόρχε Μπουκάι