Ψυχική υγεία SOS!

Με αφορμή την ευκολία που ένα κείμενο, έγινε αντιγραφή και επικόλληση σε τέτοιο βαθμό και με τέτοια ταχύτητα, αναρωτιέμαι...

Μπορούμε να αρχίσουμε να μιλάμε με αντίστοιχη άνεση και ευκολία για την ψυχική υγεία;

Μπορούμε να παροτρύνουμε όλους τους ανθρώπους να ασχοληθούν με την ψυχική τους υγεία, με την ίδια ευκολία που μοιράστηκαν το κείμενο ενός αγνώστου;

Μπορούμε εμείς οι ίδιοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να συγχωρήσουμε τα λάθη μας;

Πλήθος κόσμου κάθονται μόνοι τους, στα σκοτάδια τους, και υποφέρουν κι όσο υποφέρουν τόσο αρρωσταίνουν!

Κι αν δεν υποφέρουν, κάνουν δυστυχισμένους τους γύρω τους!

-Και τι σχέση έχει το ένα θέμα με το άλλο μπορεί να σκεφτείτε... και μπορεί να έχετε δίκιο... 

όμως... αν με την ίδια ευκολία που αναπαράγουμε κάτι ανούσιο, μπορούσαμε να αναπαράξουμε και κάτι τόσο ουσιώδες;

Καθημερινά συναντώ άτομα που θέλουν να μιλήσουν αλλά... "να μην το μάθει κανείς", "να μη με δει κανείς"!!!!

Γονείς που με αγωνία μου λένε:

"Μη μάθουν οι συμμαθητές του παιδιού μας ότι ήρθαμε σήμερα στο σχολείο!!!"

"Δεν είπαμε στο παιδί μας ότι είμαστε σήμερα εδώ (στο σχολείο)! Πρέπει να το μάθει;"

"Να του το πούμε εμείς ή να το πείτε εσείς, καλύτερα;"

"Δεν ξέρω αν θέλει να έρθει να μιλήσετε! Θα τον/την δουν οι συμμαθητές και θα κοροϊδεύουν!!!!!"

"Μήπως έχετε δικό σας γραφείο να σας φέρουμε το παιδί το απόγευμα για να μη μας σχολιάζουν;" 😲🤯

Έτσι τα παιδιά πορεύονται χωρίς υποστήριξη 

...

και στη συνέχεια οι γονείς κλαίνε... γιατί το βάρος της ανατροφής ενός ανθρώπου είναι μεγάλο και όταν δεν μπορείς να μιλήσεις για τις αγωνίες σου, για τους φόβους σου, για τα πάθη σου, ο "άλλος" που σου κουνάει το δάχτυλο (το λερωμένο δάχτυλο) κάνει το βάρος αυτό δυσβάσταχτο!

...

Στην ουσία όμως δεν υπάρχει κανένας "άλλος".

Μέσα μας τους κουβαλάμε τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες.

Γι' αυτό σας λέω... η ψυχική υγεία εκπέμπει SOS!

Μιλήστε!!!